Powolny powrót psychochirurgii
Psychochirurgia powraca. Ostatnio opublikowana seria przypadków pokazała, że tzw. głęboka stymulacja mózgu (DBS) ma zastosowanie w leczeniu zaburzeń obsesyjno – kompulsywnych, depresji i zespołu Tourette’a.
W aktualnym wydaniu Deutsches Arzteblatt International, autorzy Jens Kuhn (Uniwersytet w Kolonii) i Theo PJ Gründer (Max Planck Institute w Kolonii) opsują wprowadzenie do metody.
W celu ustalenia klinicznej użyteczności DBS w zakresie zaburzeń psychicznych, ocenie autorów zostały poddane badania terapeutyczne od 1980 do 2009. Odkryli poprawę między 35% a 75% w leczeniu odpornych zaburzeń obsesyjno – kompulsywnych, depresji oraz zespołu Tourette’a. Skutki niepożądane związane z DBS były zwykle niskie i najczęściej odwracalne poprzez modulację parametrów stymulacji.
Tak korzystnie mała ilość efektów ubocznych wcale nie jest niespodzianką, ponieważ metoda DBS jest dobrze znana, była stosowana przez 20 lat. W chorobie Parkinsona metoda została dowiedziono takiej efektywności metody, że została licencjonowana jako terapeutyczna na wiele lat. Wykonując głęboką stymulację mózgu, wszczepia się pacjentowi dwie elektrody, które dostarczają impulsów krótkich, impulsów elektrycznych o wysokiej częstotliwości, uruchamiając modulację funkcjonalnych obwodów neuronowych. Elektrody połączone są kablem z generatorem impulsów, który jest zwykle wszczepiony pod obojczyk.
Chociaż głęboka stymulacja mózgu wydaje się przedstawiać jako nowa perspektywa w leczeniu zaburzeń psychicznych, potrzebne są dalsze badania potwierdzające jej skuteczność, opisujące metodę działania i profil objawów niepożądanych, w szczególności długofalowych.
Źródło: Deutsches Aerzteblatt International
